Επειδή τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για την κυβέρνηση και οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ θα κληθούν να εφαρμόσουν μία συμφωνία πολύ σκληρή, το ερώτημα είναι απλό.
Τα όσα έγιναν στην Air France τα είδαν; Τα κατάλαβαν; Γιατί φοβάμαι ότι θα έρθουν και εδώ αντίστοιχες καταστάσεις, μόλις αρχίσουν να εφαρμόζουν την πολιτική του νέου Μνημονίου.
Μέχρι στιγμής, οι μάζες πειθαρχούν χωρίς καμία αντίδραση στη νεομνημονιακή νεοφιλελεύθερη πολιτική του κυρίου Τσίπρα, ενδεδυμένη βέβαια με αριστερό μανδύα. Όμως μέχρι στιγμής, από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, δεν είχε μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Αντίθετα επικοινωνιακά δημιουργούσαν ένα κλίμα ότι τάχα έχουν τη συνταγή να ανατρέψουν βασικές «εντολές» και αυτής της συμφωνίας, ότι θα διαπραγματευτούν περαιτέρω, ότι θα βρουν ισοδύναμα κλπ κλπ.
Τώρα όμως που αρχίζουν τα πολύ δύσκολα τι θα κάνουν; Όταν θα φανεί ότι τα ισοδύναμα μπορεί να είναι ακόμα χειρότερα απο΄τα αρχικά μέτρα… Δεν θα εφαρμόσουν τη συμφωνία; Αν δεν το κάνουν ο δρόμος είναι μόνον ένας και αυτός δεν συμβαδίζει με την ευρωπαϊκή παρουσία της χώρας. Αν αντίθετα την εφαρμόσουν νομοτελειακά θα υπάρξουν και δραματικές περικοπές στα εισοδήματα, σε μισθούς και συντάξεις και βέβαια απολύσεις. Παντού. Και στον δημόσιο τομέα που λανθασμένα θεωρεί ότι έχει ασυλία λόγω των υποσχέσεων του κ. Τσίπρα, αλλά και στον ιδιωτικό.
Θα μου πείτε, επί Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ δεν εκτοξεύθηκε η ανεργία; Δεν υπήρξαν απολύσεις από πλήθος λουκέτων στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα; Ασφαλώς και υπήρξαν. Ασφαλώς και φέρουν πολύ μεγάλη ευθύνη οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αλλά δεν θα κουραστώ να επισημαίνω ότι ακριβώς γι αυτό τον λόγο κρίθηκαν. Ηττήθηκαν κατά κράτος.
Το μεν ΠΑΣΟΚ διαλύθηκε και απέμεινε ένα μικρό περιφερειακό κόμμα χωρίς ισχυρή φωνή και ηγεσία, η δε Νέα Δημοκρατία οδεύει ολοταχώς προς την ίδια κατεύθυνση. Και μακάρι δηλαδή να βρουν πολιτική φώτιση και να μην διαλυθούν εντελώς, γιατί δεν μπορεί η χώρα να μείνει χωρίς καθόλου αντιπολίτευση. Έστω και αν αυτή δεν παράγει καμία πολιτική ή δεν έχει καμία νέα ιδέα, αλλά επιθυμεί να ξανακυβερνήσει με σύνθημα ότι «θα εφαρμόσει καλύτερα το Μνημόνιο…». Και γι αυτό χάνει. Αρκετά λοιπόν με το «οι προηγούμενοι ήταν χειρότεροι».
Γι αυτό και ο κόσμος ψήφισε τον Αλέξη Τσίπρα. Και γι αυτό του έδωσε και δεύτερη ευκαιρία. Για να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Έστω και μερικώς. Όχι για να τα αποδιαλύσει. Όχι για να αφήσει πίσω του αποκαϊδια. Όχι για να συνεχίσει να πουλά ένα αριστερό και κοινωνικό παραμύθι. Που μόνο αριστερό δεν είναι, ενώ πρόκειται και για την πλέον αντικοινωνική λαίλαπα που έχει πλήξει τη χώρα. Κυβέρνηση που στόχο δεν έχει να βγάλει από το τέλμα τα εκατομμύρια των πολιτών που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, αλλά αντίθετα προσπαθεί να βάλει στον βούρκο και όλους τους υπόλοιπους. Ισότητα δια της εξαθλίωσης.
Ας έχουν ωστόσο οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ το νου τους γιατί τα πράγματα θα δυσκολέψουν. Γιατί μπορεί να παραμένουν στο Μαξίμου επειδή πολύς κόσμος που πλέον δεν έχει να χάσει τίποτα τους υπερψήφισε, αλλά υπάρχουν πολλοί ακόμα που έχουν να χάσουν αρκετά. Και μετά από τόσα χρόνια κρίσης τα νεύρα είναι εύλογα πιο τεντωμένα. Να έχουν λοιπόν το νου τους γιατί κάποια στιγμή- και πολύ φοβάμαι πολύ σύντομα – θα κληθούν να κάνουν ή θα προκαλέσουν απολύσεις. Θα κληθούν να εφαρμόσουν μέτρα που θα φέρουν κι άλλα λουκέτα. Ποιες θα είναι τότε οι αντιδράσεις;
Στην πολιτισμένη και… σοσιαλιστική Γαλλία, ο υποδιευθυντής του τμήματος ανθρώπινου δυναμικού της Air France κατέληξε… ημίγυμνος με σκισμένο πουκάμισο, ενώ ο CEO της εταιρίας φυγαδεύτηκε για να γλυτώσει την οργή των εργαζομένων όταν έγινε γνωστό το σχέδιο αναδιάρθρωσης με το οποίο προβλέπονταν η κατάργηση 2.900 θέσεων εργασίας. Το αναφέρω γιατί θα έρθουν και εδώ… αναδιαρθρώσεις, προκειμένου να καταστεί δυνατή η εφαρμογή του σκληρού προγράμματος που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας. Είναι αρκετά γρήγοροι οι σύντροφοί σου πρόεδρε Αλέξη; Γιατί στη Γαλλία δεν ήταν…
Γι αυτό και ρωτώ σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς παρεξήγηση. Πόσο έτοιμοι είστε ψυχολογικά να αντιμετωπίσετε πιθανή οργή (μέρους έστω) της κοινωνίας για τα απανωτά χαράτσια που της επιβάλλετε, για την φορομπηχτική πολιτική που εφαρμόζετε, για τα νέα λουκέτα και τις νέες χαμένες θέσεις εργασίας που θα φέρει η πολιτική σας; Θα το αντέξετε ή θα λακίσετε; Και αν λακίσετε ποια θα είναι η ζημιά που θα έχετε κάνει στη χώρα; Ποιο θα είναι τότε το περιθώριο πισωγυρίσματος;
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
capital.gr
Γι αυτό και ο κόσμος ψήφισε τον Αλέξη Τσίπρα. Και γι αυτό του έδωσε και δεύτερη ευκαιρία. Για να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Έστω και μερικώς. Όχι για να τα αποδιαλύσει. Όχι για να αφήσει πίσω του αποκαϊδια. Όχι για να συνεχίσει να πουλά ένα αριστερό και κοινωνικό παραμύθι. Που μόνο αριστερό δεν είναι, ενώ πρόκειται και για την πλέον αντικοινωνική λαίλαπα που έχει πλήξει τη χώρα. Κυβέρνηση που στόχο δεν έχει να βγάλει από το τέλμα τα εκατομμύρια των πολιτών που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, αλλά αντίθετα προσπαθεί να βάλει στον βούρκο και όλους τους υπόλοιπους. Ισότητα δια της εξαθλίωσης.
Ας έχουν ωστόσο οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ το νου τους γιατί τα πράγματα θα δυσκολέψουν. Γιατί μπορεί να παραμένουν στο Μαξίμου επειδή πολύς κόσμος που πλέον δεν έχει να χάσει τίποτα τους υπερψήφισε, αλλά υπάρχουν πολλοί ακόμα που έχουν να χάσουν αρκετά. Και μετά από τόσα χρόνια κρίσης τα νεύρα είναι εύλογα πιο τεντωμένα. Να έχουν λοιπόν το νου τους γιατί κάποια στιγμή- και πολύ φοβάμαι πολύ σύντομα – θα κληθούν να κάνουν ή θα προκαλέσουν απολύσεις. Θα κληθούν να εφαρμόσουν μέτρα που θα φέρουν κι άλλα λουκέτα. Ποιες θα είναι τότε οι αντιδράσεις;
Στην πολιτισμένη και… σοσιαλιστική Γαλλία, ο υποδιευθυντής του τμήματος ανθρώπινου δυναμικού της Air France κατέληξε… ημίγυμνος με σκισμένο πουκάμισο, ενώ ο CEO της εταιρίας φυγαδεύτηκε για να γλυτώσει την οργή των εργαζομένων όταν έγινε γνωστό το σχέδιο αναδιάρθρωσης με το οποίο προβλέπονταν η κατάργηση 2.900 θέσεων εργασίας. Το αναφέρω γιατί θα έρθουν και εδώ… αναδιαρθρώσεις, προκειμένου να καταστεί δυνατή η εφαρμογή του σκληρού προγράμματος που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας. Είναι αρκετά γρήγοροι οι σύντροφοί σου πρόεδρε Αλέξη; Γιατί στη Γαλλία δεν ήταν…
Γι αυτό και ρωτώ σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς παρεξήγηση. Πόσο έτοιμοι είστε ψυχολογικά να αντιμετωπίσετε πιθανή οργή (μέρους έστω) της κοινωνίας για τα απανωτά χαράτσια που της επιβάλλετε, για την φορομπηχτική πολιτική που εφαρμόζετε, για τα νέα λουκέτα και τις νέες χαμένες θέσεις εργασίας που θα φέρει η πολιτική σας; Θα το αντέξετε ή θα λακίσετε; Και αν λακίσετε ποια θα είναι η ζημιά που θα έχετε κάνει στη χώρα; Ποιο θα είναι τότε το περιθώριο πισωγυρίσματος;
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
capital.gr
